"სულ მაბრაზებს, - სიყვარული პირველმა შენ ამიხსენიო"

ირაკლი ბაკურიძე და მარი კორინთელი ორ წელზე მეტია, რაც შეუღლდნენ და ოთხი თვის ლეას მშობლები არიან. ორივე ინტელექტუალური თამაშის - "რა? სად? როდის?" მონაწილეა. ირაკლი ჩემპიონ გუნდში - ბაჩანა შენგელიას ექვსეულში თამაშობს, მარი კი მათე მაყაშვილის გუნდის წევრია. ალბათ არ გაგიკვირდებათ თუ გეტყვით, რომ ერთმანეთი თამაშის დროს გაიცნეს. როგორც ირაკლიმ გვითხრა, მარიმ პირველივე თამაშის დროს მოუგო. ინტელექტუალური წყვილი საკმაოდ სპონტანურად და სახალისოდ შეუღლდა.

- ერთმანეთი როგორ გაიცანით?
ირაკლი:
- ერთმანეთი კლუბში "რა? სად? როდის?" გავიცანით. არის ასეთი თამაში - "ჯეოპარდი". მონაწილეები ერთმანეთს ინდივიდუალურად ხვდებიან და დასმული კითხვების გამოცნობაში ეჯიბრებიან. მარიმ პირველივე შეხვედრისას მომიგო. ვერ ვიტყვი, რომ მხოლოდ თამაშით მომხიბლა, თუმცა ეს ერთ-ერთი ფაქტორი იყო.
მარი:
- მე და ირაკლის საერთო სამეგობრო გვყავს. რა თქმა უნდა, კლუბის "რა? სად? როდის?" წევრები მონაწილეები. ყველგან ერთად დავდიოდით, ერთად ვერთობოდით. მალევე მივხვდით, რომ ერთმანეთი ძალიან მოგვწონდა.
ირაკლი:
- წარმოშობით ბათუმიდან ვარ და თბილისში მარტო ვცხოვრობდი. გარდა იმისა, რომ თამაშებზე ვხვდებოდი მარის, პიკნიკებზე დავდიოდით ერთად. ჩემთან სახლშიც ხშირად იკრიბებოდნენ მოთამაშეები და რამდენჯერმე მარიც მოხვდა.

- მარი, გახსოვს, ირაკლიმ სიყვარული როგორ აგიხსნა?
- კი, როგორ არ მახსოვს. სხვათა შორის, სულ მაბრაზებს, - სიყვარული პირველმა შენ ამიხსენიო, - თუმცა ასე არ ყოფილა. ერთ-ერთი პაემნიდან სახლში მივყავდი. მანქანიდან რომ გადავდიოდი, ყურში ჩუმად მითხრა, ძალიან მიყვარხარო.

- მეგობრებს ალბათ გაუხარდათ თქვენი ამბავი.
ირაკლი:
- მათ როგორც მაშინ გაუხარდათ, ახლაც ასევე უხარიათ ჩვენი ერთად ყოფნა. მე და მარის იგივე ურთიერთობა გვაქვს ახლა, როგორც შეყვარებულობის დროს გვქონდა. არ ვართ ერთფეროვანი ცოლ-ქმარი.
მარი:
- ჩვენი ცხოვრება რომ არ გადაიზარდა ოჯახურ უღელსა და ვალდებულებებში, ამას საერთო ინტერესები განაპირობებს. საერთო სამეგობრო წრე გვყავს. ასევე - უამრავი ერთნაირი ჰობი. არ შეგვიძლია უმოქმედოდ ყოფნა. სასაუბრო თემა არასდროს გველევა, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ჩვენი ურთიერთობა მოსაწყენი არასდროს გახდება. ერთად ვერთობით და სახლსაც ერთად ვალაგებთ.
ირაკლი:
- ჩვენთან არც ერთ დღეს არ არის ჩვეულებრივი ოჯახური სიტუაცია. ერთმანეთის მიმართ არ გვაქვს წაყენებული აუცილებელი პირობები. ერთადერთი, რასაც მარი ვერ იტანს, ის არის - როცა სახლს ალაგებს და მე ამ დროს ვკითხულობ. სულ ცდილობს, ხელი შემიშალოს. არ მიყვარს, კითხვის დროს რომ მაწუხებენ. ამაზე გვაქვს ჩხუბი (იღიმება). თითქმის ორი წელია, ერთად ვართ და ვერ მივაღწიე იმას, რომ კითხვის დროს ხელი არ შემიშალოს. არადა, თვითონ როცა დაკავებულია, ვცდილობ, არაფრით შევაწუხო.

- თქვენი ამბის შესახებ მშობლებმა როგორ შეიტყვეს? როგორი რეაქცია ჰქონდათ?
მარი:
- ჩემი ოჯახის ყველა წევრთან ვმეგობრობ. ირაკლი რომ მომწონდა, ეს მანამდე იცოდნენ, სანამ ირაკლის ვეტყოდი (იცინის). ირაკლის გამოჩენამდე არასდროს არავინ მომწონებია. ჩემებს უკვირდათ - როგორც იქნა, ვიღაც მოეწონაო. ირაკლი მანამდე ჰყავდათ ნანახი, სანამ შეყვარებულები გავხდებოდით. კლუბის წევრები ჩემთან სახლში ხშირად იკრიბებოდნენ და ირაკლიც მოდიოდა.
ირაკლი:
- საქართველოში ერთი წლის ჩამოსული ვიყავი. დიდი ხნის განმავლობაში მოსკოვში მომიწია ცხოვრებამ. ჩემს დაოჯახებაზე სახლში ლაპარაკი საერთოდ არ გვქონია, მიუხედავად იმისა, რომ 29 წლის ვიყავი. იცოდნენ, - როდესაც შემიყვარდებოდა, ცოლს მაშინ მოვიყვანდი. შოკი იყო მათთვის, როცა უეცრად ვუთხარი ცოლი მომყავს-მეთქი.
თავიდან ოჯახის შექმნა მე და მარის შორეულ პერსპექტივად გვეჩვენებოდა. დროის გასვლასთან ერთად ვხვდებოდით, რომ ერთმანეთი გვიყვარდა და აუცილებლად ერთად უნდა გვეცხოვრა. თუმცა დაოჯახებაზე საერთოდ არ ვლაპარაკობდით, სანამ ერთ დღეს ცოლობა არ ვთხოვე.

- მარი გაიხსენე, როგორ გთხოვა ცოლობა.
მარი:
- ჩვენს ცხოვრებაში ყველაფერი დაუგეგმავად და არასტანდარტულად ხდება. მახსოვს, პარასკევი იყო. დაბადების დღეზე მივდიოდით და მეგობრებს ველოდებოდით. ფეხები მანქანიდან ჰქონდა გადმოყოფილი, წამოწოლილი იყო და მეუბნება, - ცოლად ხომ არ გამომყვებოდიო (იცინის)? მეც მაშინვე ვუთხარი, - რატომაც არა-მეთქი?! ირაკლის და, ელჩის მეუღლეა და საზღვარგარეთ ცხოვრობს. იმ დროს კი ჩამოსული იყო და მითხრა, მოდი, კვირას ნიშნობა მოვაწყოთ რაკი ჩემი დაც აქ არისო. წარმოიდგინეთ, არავინ არაფერი იცოდა და ღამის 11 საათზე სახლებში ვრეკავთ და ვეუბნებით, - ზეგ ნიშნობა გვაქვს-თქო!.. ჩემი ოჯახისთვის შოკი იყო. ირაკლი მაშინვე, ღამის 12 საათზე ჩემთან ამოვიდა, ხელი ითხოვა. დედაჩემი გაგიჟებული იყო, - როგორ მოვასწრო სამზადისი ზეგამდეო?! მამაჩემი მუდამ ჩემი მხარდამჭერია და დედაჩემს ეუბნებოდა, - ყველაფერს მოვასწრებთო (იცინის).
ირაკლი:
- მარის არაჩვეულებრივი მშობლები ჰყავს. ადრე ვკითხულობდი ხოლმე სახალისო ანეკდოტებს სიდედრებსა და სიმამრებზე. სულ ვამბობდი, - ისეთები შემხვდებიან, არ მექნება სიდედრის დახრჩობის სურვილი-მეთქი. მარი რომ გავიცანი, დარწმუნებული ვიყავი, ასეთ ადამიანს ცუდი მშობლები არ ეყოლებოდა. მათ ისე კარგად მიმიღეს, არც კი ავღელვებულვარ.

- მარი, დედამთილ-მამამთილთან როგორი ურთიერთობა გაქვს?
მარი:
- ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს, საოცარი ხალხია. ყველაფერში ხელს მიწყობენ და გვერდში მიდგანან. სულ უნდათ, რომ ჩვენ რამეს მივაღწიოთ, რამე გავაკეთოთ. ამისთვის კი მუდამ გვეხმარებიან. მათთან თავს კარგად და კომფორტულად ვგრძნობ.

- დაქორწინების შემდეგ ალბათ იყო გარკვეული დაბრკოლებები. როგორ გადალახეთ?
ირაკლი:
- დაბრკოლება თავიდან იყო ის, რომ ქორწილი არ გადავიხადეთ. მთელი ჩვენი საახლობლო და სამეგობრო გვეუბნებოდა, რომ ქორწილი უნდა გადაგვეხადა. თავიდან მარისაც ჰქონდა ამის სურვილი, მაგრამ კატეგორიული წინააღმდეგი ვიყავი. არ მიყვარს პომპეზურობა.
მარი:
- როგორიც გვინდოდა, ისეთი არ გამოვიდოდა. გადავწყვიტეთ, რომ ქორწილი არ გვქონოდა. ჯვარი დავიწერეთ, ესეც - არასტანდარტულად. თამაშების გამო ვერ ვახერხებდით და დრო გამოვნახეთ თუ არა, საღამოს 9 საათზე წავედით ტაძარში მარტო ჩვენ და მეჯვარეები. 12-ზე კი საქორწინო მოგზაურობაში, პრაღაში გავემგზავრეთ. იქაც 20 დღით ვაპირებდით დარჩენას, მაგრამ ორ კვირაში დავბრუნდით, ისევ თამაშების გამო.

უპრობლემო წყვილი არ არსებობს. ქორწინების პირველ ეტაპს ცოტა სირთულეები ახლავს თან. ორივე ცდილობს, ერთმანეთის ოჯახების ტრადიციები მიიღოს. როცა წყვილს ერთმანეთი უყვარს, ყველაფერი ადვილად გვარდება. სულ ვკამათობთ, მაგრამ ეს ჩხუბში არ გადადის. გაბუტულები არასდროს ვყოფილვართ. თუ რამე მწყინს ხოლმე, ხუთ წუთში ნეკა თითით მივდივარ, შევრიგდეთ-მეთქი.

- თქვენს ოთხი თვის გოგონას უცხო სახელი - ლეა ჰქვია. როგორ შეურჩიეთ?
მარი:
- საფრანგეთში გავრცელებული სახელია. ეს სახელი ძველი აღთქმიდან ვიცოდი. იაკობის ცოლის დას ერქვა, რომელიც შემდეგ მისი ცოლი გახდა. 7 თვის განმავლობაში სხვა სახელზე ვფიქრობდით. ფილმს ვუყურებდით და ერთ გოგონას ერქვა ეს სახელი, რომელიც ძალიან ლამაზი იყო. თანაც, ორივე ბებიას ლია ჰქვია...

შვილმა მთელი ჩვენი ცხოვრება შეცვალა. საერთოდ არ გვაბრაზებს, წყნარი და მშვიდია. ღამე დიდი ადამიანივით სძინავს. ერთად ვიძინებთ და ერთად ვიღვიძებთ. არ ტირის, თუ რამე არ აწუხებს. გვეგონა, ბავშვი რომ გაჩნდებოდა, მისი გაზრდა ბევრ დროსა და ენერგიას წაგვართმევდა. ვფიქრობდით, ღამეებს გაგვათენებინებდა, მაგრამ საქმე პირიქითაა. ყველაფერი ლაღად მიდის.
ირაკლი:
- იმასაც გეტყვით, რომ მარის ბიჭი უნდოდა, მე კი - გოგო. სულ მინდა, ყველას ჩემს შვილზე ველაპარაკო, თუ რა კარგი მყავს.

- მარი, ირაკლი ჩართულია ლეას აღზრდაში?
მარი:
- კარგი მამაა. რასაც მე ვაკეთებ ლეასთვის იმავეს აკეთებს ირაკლი.
ირაკლი:
- ერთი კვირის გამოსულები იყვნენ სამშობიაროდან, მარიმ რაღაც კონკურსში გაიმარჯვა და პრიზის მისაღებად უნდა წასულიყო. ლეა დავიტოვე და დავბანე. გახარებული ვიყავი, ეს რომ შევძელი (იღიმება). სამი დისშვილი მყავს და მათ გაზრდაში სულ ვმონაწილეობდი. მარის კი ბავშვი მგონი, ხელშიც არ ჰყავდა მანამდე აყვანილი. ერთი კვირის მერე ისეთ დედად იქცა, გეგონებოდათ, სამი შვილი ჰყავდა გაზრდილი.

- კარგი მზარეულია?
- მთელი ცხოვრება ინტელექტუალურად იზრდებოდა და თავს არ იწუხებდა სადილების კეთებით. თავიდან ყავის მოდუღება რომ ვთხოვე, დედამისთან დარეკა... ძალიან მალე აითვისა ყველაფერი. ნებისმიერი კერძი შეუძლია მოამზადოს და თანაც - უგემრიელესად. მეზობლები უკვე რეცეპტებს სთხოვენ.

- ახლა ბათუმში გადახვედით საცხოვრებლად, რას საქმიანობთ? არ გიჭირთ ბათუმსა და თბილისს შორის სიარული?
მარი:
- საოცარი ქალაქია. გაბედნიერდები იქ ცხოვრებით. გასართობიც არის, სუფთა ჰაერიც, სასეირნო ადგილებიც. კლუბში თამაშს ბათუმში ვაგრძელებთ, ჩაწერებზე კი თბილისში ჩამოვდივართ. ერთი-ორჯერ უკვე ლეაც წავიყვანეთ. სიარული ნამდვილად არ გვიჭირს.
ბათუმში გადასვლის მთავარი მიზეზი ის არის, რომ წიგნის მაღაზიას ვხსნით - ისეთს საქართველოში ანალოგი რომ არ აქვს. გვგონია, რომ ეს პროექტი ბათუმში უფრო გაამართლებს. ცოცხალი სივრცეა და - უამრავი ტურისტი. მოეწყობა სხვადასხვა სახის ღონისძიება, პოეზიისა და პროზის საღამოები. უამრავი გეგმა გვაქვს. ზაფხულის დასაწყისში პრეზენტაცია გვექნება. ვეცდებით, რომ მკითხველმა თავი მყუდროდ იგრძნოს. მოკლედ უბრალოდ მაღაზია არ იქნება.
ირაკლი:
- ტურისტების სიმრავლის გამო გვექნება რუსული და ინგლისური ლიტერატურაც, ასევე - ბუკინისტური განყოფილებაც. ამ ყველაფერს ისეთი დიდი ენთუზიაზმითა და სიყვარულით ვაკეთებთ, არ შეიძლება არ გაამართლოს. მინდა გითხრათ, რომ "პალიტრა L"-ის გამომცემლობაზე შეყვარებულები ვართ. ორივეს გვიყვარს ლიტერატურა.
მარი:
- მიხარია, რომ მყავს მეუღლე, რომელიც არ გამიბრაზდება, თუ ბოლო 50 ლარით სახლში წიგნებს მივზიდავ. პირიქით - გაუხარდება. თუ ვკითხავ, ხვალ რა ვქნათ? - მპასუხობს, რაღაცას ვიზამთო (იღიმება).

ჟანა გოგინაშვილი
ჟურნალი ”გზა”